Gülüm Şiiri - Gündüz Aydın

Gülüm,
Seni bıraktığım o karlı kış gecelerinde
Bir de gözlerim kaldı
Kararan,
Yanan,
Ağlayan gözlerim...
Bir de ellerim vardı;
Uzattığım,
Tuttuğum,
Sardığım,
Sana vardığım ellerim...

Gülüm,
Unuttum seni,
Bayrağımın dalgalandığı gözlerini
İdeallerini,
Sevgini,
Sesini,
Seni
Unuttum gülüm, unuttum...

Hep bayramlarda,
Anma günlerinde hatırlarız hep,
Bir sürü cekli caklı edebiyatlar
Şu konuşmalarımız bir bitse,
Gözyaşını silmeye geleceğim
Seni kollarıma almaya geleceğim
Şu beklemeler bir bitse
Bir bitse...

Gülüm unuttum seni
Aramızda bir sürü engeller,
Engelleri aşamıyorum
Senin yalın ayak oluşun
Yırtık mintan kalışın,
Günden güne soluşun...
Gülüm,
Sanki ben yaşamıyorum...
Sanki ben yaşamıyorum...

Anne,
Tut ellerimden,
Sen olsun tut,
Tut ellerimden...
Dün’e gitmek istiyorum
O’na gitmek istiyorum...
Çığlıklar beni yoruyor
Ağlamalar kahrediyor,
Kahrediyor anne, kahrediyor...
Anne tut ellerimden.
Sen olsun tut...
Tut...
Bu nasıl karanalık böyle,
Bu nasıl yalnızlık?
Ne gözlerimde fer
Ne dizlerimde derman
Kalmadı...
Güllerle birlik soldum ben...
Gülüm,
Bu nasıl ayaz böyle,
Bu nasıl ayaz; yakıyor...
Bu ayaz yıllar oldu beni
Gönlümü acımasızca
Yıkıyor...

Gülüm,
Seni geçen on yıllarda
Bu kötülüklerden,
Çirkinliklerden,
Yanlışlardan koruyamadım...

Dünkü kol kola girdiğimiz
Dostlarımızla
Sen-ben kavgasına tutuştuk...
Dağların bir yamacında sen
Bir yamacında ben,
Zirveleri aşmaya gücüm kalmadı.
Kanatlarımı kırdılar
Sana doğru uçmaya gücüm kalmadı...
Gücüm kalmadı...

Üzgünüm,
Bıraktığım çiçeklerim
Bir hiç yoluna
Solup gidiyorlar...

Gözyaşımı yollasam
Rüyalarımda
Solmaya yüz tutmuş güllerimi
Sular mısınız?

Yoksa siz de benim gibi
Dağların ardında
Sessiz sessiz,
Ve kimsesiz
Çaresizliğe
Ağlar mısınız
Ağlar mısınız?

15 Kasım 2007 Salihli