Gülüm Şiiri - Cahit İpekoğlu

Ben
senin beni sevmenle büyüdüm.
Ellerimi tutuşunla kanım ısındı
yüreğime seslenişinle gözümü açtım.
Bedenimin en sığ köşelerindeki çırpınışı
seninle hissettim ben...

Ben
seninle yolda yürümenin tadına vararak sana koştum.
Her gece yağmurda olsa soğuktada olsa
pencerenin altında, yüreğinde ısınarak büyüdüm.
Sevda denilen şey nedir bilmezken
seninle yaşadım, aşka seninle koştum.

Ben
1.1.2001 kadar titreyen yürek görmedim.
O günden sonra
senin sevginle büyüdüm.
Ama yetmedi.kadınım yetmedi..

Arkasından öldüren bir hasret geldi ki
sorma gitsin.
Artık büyümüştüm.
kendi ayaklarımın üstünde durmaya çalıştım
Ne kadar uğraştım bilinmez kadınım
ama olmadı, ayakta duramıyordum artık..

Sensiz günler, haftalar, aylar geçmezken
hep seni hayal edip, küçüldüm, küçüldüm.
Bazen beraberliğimizdeki güzel günleri
düşünürken'de büyüdüm, büyüdüm.
İki yıl dile kolay gelir söylemesi.
sevgiyle büyütülen, sonunda sonu görülmeyen ben..

Ben
seninle büyümüştüm ama sensiz yürüdüm.
Sensizlik yürümeyi unutturur oldu bana
dön gel, dön gel'be gülüm.
Sensiz yaşıyomuyum, yaşamıyormuyum bilmiyorum.
dön gel dön'de gel gülüm..

Anamın dediği gibi,
hey gidi günler hey, neler çektirdi be hayat.
Ben hayatın çilesi içinde
seninle büyüdüm, sensiz yürüdüm gülüm.
Sensiz yaşıyomuyum, yaşamıyormuyum bilmiyorum...
dön gel dön'de gel gülüm..

Ben
seninle bir bütündüm
Geride bıraktığım
ve yeniden başladığım sendin
Sen her şeydin her şeyimdin.
seni hiç kendimden ayrı düşünmedim ki gülüm..

Çünkü sen bendin.
her noktanı, her zerreni bildim.
Her şeyini sevdim,
seninle beslendim, seninle aşkta büyüdüm'be gülüm.
Kollarının arasında olmamı istediğin bir an,
çıkıp geleceğim, geleceğim gülüm...

Dudaklarının arasında kaybolurken,
seni sevdiğimi söyleyeceğim.
Seninle büyüdüm,
sensiz hep yarım yamalak yürüdüm gülüm.
Biliyorumki artık yoksun
yok olsanda içimdeki senle öleceğim gülüm...