Gülüm Şiiri - Ahmet Yılmaz 3

Akşamlarım sensiz kaldığı zaman
İçimde baykuşlar öter be gülüm!
Yokluğun odama dolduğu zaman
Gözlerin gözümde tüter be gülüm!

Sabahlar gurbettir, akşamlar zulüm
Gündüzlerim koma, geceler ölüm
Bedenim çaresiz, tutulmuş dilim
Sensizlik ölümden beter be gülüm!

Ne bahar avutur ne de yaz beni
Ta derinden vurmuş bir çift göz beni
Bir selamın gelsin, ara tez beni
Bitsin bu ayrılık, yeter be gülüm!

Türkülerde sensin, her şarkıda sen
Oynayan yaprakta, akan suda sen
Rüyalar dolusu her uykuda sen
Özlemin bağrımda yatar be gülüm!

Keder yoldaş bana, çaresizlik eş,
Üzüntü ekmektir, yalnızlığım aş,
Seni özlüyorken doğan her güneş
Beni gurbetlere atar be gülüm!

Gurbet ben olmuşum, hasret yurduma
Ömür bir çileymiş baktım ardıma,
Selamsız tükenen zaman derdime
Her akşam binleri katar be gülüm!

Hep bir umut, bu kapıyı çalışın
Gecikmesin artık bana gelişin
Dolmazsa odama güzel gülüşün
Bu beden toprağı tutar be gülüm!

Tükenir bu hayat gittiğin zaman
Bu hayat ki tümü sana adanan
Bu güneş yarını beklemez inan
Bugün mezarıma batar be gülüm!

Yok mudur insafın, üzme Yılmaz’ı
Kaç yıl çekeceğim daha bu nazı
Birlikte tadalım baharı yazı
Belki de bu özlem biter be gülüm!