GÜLÜM
ben kıraç topraklarda büyüdüm gülüm
kurak sevdalara alışmışım
yeşillik mevsimlik aşklar
bana göre değil
cebimde olmayan zenginlik
gönlümde benim
ben karlı dağların eteğinde
doğdum gülüm
sevgiyi elleri değil
ayakları öpülesi anamdan öğrendim
kara sevdayı yüreğime kazıdım
kanımda var gülüm
sevgi ile yoğrulmuş hamurum.....
NOT:ibrahim ÇELEBİ nin(doğduğum yer fatsa) adlı şiir kitabından alınmıştır..
İbrahim ÇelebiKayıt Tarihi : 11.1.2007 16:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
sevgi ile yoğrulmuş hamurum....
![İbrahim Çelebi](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/11/gulum-299.jpg)
Sevgideki duygu selini kelimelerle resmetmissiniz.Unutma yureginde silgisidir bu duygularin.Etkili bir siir.
Tebrik ediyorum.Sade akici bir anlatim.Tum siirleriniz gibi...
TÜM YORUMLAR (2)