Gülüm Şiiri - Mehmet Reşat Mızrak

GÜLÜM
Yorgun insanlar,solgun yüzler görmekten bıktım,
Gül kırmızısı rengi özledim gülüm
Gülümsemeyi,gülümsetmeyi unutamam derken
Konuşmayı unuttum gülüm
Konuşurken gülümseyen yüzünü,
Sözcükleri seçişini özledim
Rüyalarıma haykırdım göremiyorum diye,
Gülerken güller açan yüzünü özledim gülüm.
Derin bir boşluktayım,çırpınıyorum,
Ölümü bekleyen hasta gibi bekliyorum
Sorunlar dağ oldu büyüdü
Mücadele edemiyorum gülüm.
Artık mevsimim sonbahar
Yapraklarım sarardı
Gülüşler de döndüremez beni
Tüm dünya benim olsa ne fayda!
Kış gelmeden,bir yaz daha görmeden
Mevsimleri tüketerek gidiyorum gülüm.

M:Reşat MIZRAK