Gülüm Şiiri - Durmuş Yığman

Kurudu gönlüme diktiğim güller.
Ötmüyor bahçemde öten bülbüller.
Boynunu bükmüş lâle, sümbüller,
Dertlerine derman bulsana gülüm.

Ne heves, ümitle dikmiştim gülü
Ötecek sanmıştım dalda bülbülü.
Sanki canlı değil, baksana ölü.
Onlara can, hayat olsana gülüm.

Güller yeşerirse, yuva kurarız.
Yavrumuz var diye kucak açarız.
Gül kokusu nasıl onu tadarız,
Ömür boyu benle kalsana gülüm.

İstemem olmasın başka bir gülüm.
İsterse ötmesin, öten bülbülüm.
Senin için varsa eğer bir ölüm.
Ben de yaşayamam bilsene gülüm.

Ümitlerim sende, beklerim seni
Ne yapayım sensiz, cansız bedeni?
Kuruyup ölürsem, günah bende mi?
Başucuma bari gelsene gülüm.

Durmuş YIĞMAN