Gülüm Şiiri - İbrahim Ünlü

İçimdeki ateşi nemrut yaktı
Nuh ‘un ağlayışı söndürdü beni
Sen, seviştiğim sen,sevdiğim sen,
Rüzgara yenik saçların gülüm.
Seviş huylu kalçanla oynaştığım sen
Ellerin,terleme seansı parmak aralarımda
Gecenin karanlığını yenen
Gözlerindeki ışık gülüm

Kirpiklerine kurulan köprü
Yıkan hain rimeldir.
Yakılmalı akabinde sana yazılan şiir!
Kırılmalı seni yansıtan ayna apansız!
Denizler buharlaşmalı mavisini
Denizler saydamlaşmalı.
Gözlerin ki görünmez olmalı gülüm!

Bütün kara parçalarında ben seni yaşatmalıyım
Her dilde aynı seni tercüme etmeliyim
Öz Türkçe’mle yalnızlıklar yaşamalıyım.

İçimdeki suyu nemrut yaktı
Nuh ‘un gözyaşlarıyla doldu
İçimdeki Yusuf ‘un kuyusu
Kırıldı akabinde firavunu gören ayna.
Gözlerin saydam bir deniz gülüm!

Kavruk dudaklarıyla çöl eriten rakkaselerin
Saltanatı köleliktir.
Kirpiklerine inşa edilen köprüyü yıkan
Konsomatris bir kadının ödünç rimelidir.

Hangi kara parçasında seni sevsem
Kendimi bir adada buluyorum gülüm
Öz Türkçe’msiyle konuşan yamyamların yalnızlıklarını!
Bir ateş etrafında vals ediyorum
Soprano’nun ıslığında…