Gülüm! Şiiri - Nurol Banabak

-Can Baba’ya eğilerek…-

Zor bir günse de bugün değil imkânsız
Bunu da aşarız gülüm bunu da aşarız
Çöplükten besleniyor ya kimi insan
Şehirlerarasında seri kıyılıyor canlara
Kapan kaçıyor kaptıran yaya
İnsanının beşi beş paraya

Çalışana üç gün bayram tatili
Oturduğu yerden ferman okuyana dokuz
Böyle böyle dokuz doğura doğura
Paçaları derede bırakıyor olsak da
Bunu da aşarız gülüm bunu da aşarız

Gide gide sanal bir aleme çıktı yolumuz
Ellerimiz klavyede ve başka bir yerde
Adem’e rahmet okuya okuya
Elmanın kalan yarısını kemirmekteyiz
Her yer tamtakır
Ne yukarıda tanrı ne aşağıda insan
Aşk imansız kaldı kalacak lakin
Bunu da aşarız gülüm bunu da aşarız

Asit yağan saçlarımız çoktan ağardı
En son arka bahçe de boyun eğdi çürümeye
Evimizin önü dere ardı ormandı
Dere lağım oldu orman bina
Önümüz kırk katır ardımız kırk satır
Bunu da aşarız gülüm bunu da aşarız

Biz ne ölümlerden çıkıp gelmişiz
Kaç peygamber alıkoyamamış bizi yolumuzdan
Yeniden döl oluruz yeniden kitap
Kasıklarımızda hafif silahlar
Bulur yine taciz ederiz hayatı
Zor bir günse de bugün değil imkânsız
Bunu da aşarız gülüm bunu da aşarız