Gülüm Şiiri - Vahit Yargit

Durma,vur be gülüm
Sende vur,kır kalbimi bir yerinden
Çıkarıp da gösterebilsem yerinden
Şaşırırsın zaten,paramparça olmuş
Kırsan ne olur zaten ona olanlar olmuş

Aldırma be gülüm
İlk darbeyi en yakınımdan yedim ben
Canımda candı ilk bırakıp da giden
Yıllardır hasreti var içinde bitmeyen
İçimde ateştir yokluğu yıllardır sönmeyen.

Takma kafana be gülüm
Alışkınım yıllardır böyle yaşamaya
Yıllardır direndim ayrılıklara
Hep baktım,giden döner diye yollara
Umutsuzca döndüm,çaresiz anılara

Üzülme be gülüm
Yıllardır gülmedi ki yüzüm
Yıllardır silinmedi yüzümdeki hüzün
Eller hep baharı yaşadı ben ise hazan
Böyle layık görmüş,kaderimi yazan

Ağlama be gülüm
Ağlama, yazık güzel gözlerine
Ağlama, aldırma sitemli sözlerime
Ağlama, dayanamam görürsem gözyaşlarını
Ağlama, kahrolurum duyarsam hıçkırıklarını

Bırak, be gülüm
Bırak, beni kendi halime,anılarımla yaşayayım
Bırak, kuru yaprak misali rüzgarlarla savrulayım
Bırak,gemiler misali alabora olsun bu beden
Bırak, nasıl olsa ilk sen değilsin bırakıp giden

Git be gülüm
Sen de katıl terk edenler kervanına
Sakın dönüp de bakma arkana
Önümde ağlama sakın gözyaşlarını sakla
Üzülürüm diye sen beni hiç kafana takma

Unut be gülüm
Unut, unutabilirsen sen de beni
Unut, bulabilirsen benim gibi birini
Unut, bu yürek bir kere daha yansın
Unut, git yaşanan anılar bana kalsın.

Boş ver be gülüm
Kalırım yine ben anılarımla baş başa
Seni de katarım aralarına
Hatırlayınca titrer içim
Anılarım olmasa zaten ben bir hiçim

Olsun be gülüm
Bırak kahpe felek bir kere daha vursun beni
Kimler yakmadı ki bu biçare bedeni
Anılarıma hapsettim bırakıp da gidenleri
Bir tebessümle hatırlarım yaşadığım günleri

10-08-1998
Vahit YARGİT