Birgün öldüğümü duyacaksın
ağlayacaksın
taze bir bahar sabahı kapanacak gözlerim
köşe başından bir tabut çıkacak
basını onune egeceksin bir suclu gibi
son pismanlıklar olucak hic dokunamadıgım
dudaklarında
ve bir ufak mısra gibi mırıldanacaksın
derken,
ilk adımı atacaksın toprağıma
ağlamak gelecek içinden
zor tutacaksın kendini
düşüneceksin yapılan hataları
beraber olduğumuz günler gelecek aklına
titreyerek karşımda
sarılmak isteyeceksin
fakat bir an hocanın sesi
kaybedecek hayalini
dönüp bakacaksın yaş toprağa
insanların,
yavaş yavaş kaybolduğunu göreceksin
yanlız kalacaksın mezarımda
küçücük toprak taneciklerinden
uzaklaşacaksın ağır ağır
her sabah ziyaret edeceksin mezarımı
2 gül fidanı dikeceksin mezarımın iki başına
biri beyaz biri kırmızı
iki bülbül ötecek baş ucumda
birbirlerine gulup ilân-ı aşk edecekler
bizim yerimize
aradan günler,aylar geçecek
yavaş yavaş azalacak ziyaretler
guller yaprak dokumune giricek
sonbahar esintileri baslayacak aramızda
bir sabah
yanında sevgilinle geleceksin
ona birşeyler söyleyeceksin
mezarımın başında
sen başını kapatacaksın ve dua edeceksin
mezarcıya para verip mezarıma bakmasını söyleyeceksin
birkaç gün o gelip sulayacak zamanla
bülbüllerim ötmeyecek
güllerim açmayacak
ve benim zavallı bu ruhum
mezarımın perişanlığını görünce
son defa haykıracak
elvada gülüm
ELVEDA.......
Kayıt Tarihi : 20.6.2001 13:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!