Gülüm Şiiri - Meryem Şahin

Peteklerde değil, gözlerinin rengiydi bal
Duymadın sesimi haykırdım ardından -gitme kal!
Alıp gittiler seni kırıldı kanadım kolum
Tutmaz oldu elim, dillerim oldu lal!
Bilemez oldum nerededir sağım solum.

Güvercinler kıskanırdı güvercinim seni
'Gül' dedim sana gülesin diye ebedi
Kıyamazdım dokunmaya gül yaprağı tenine
Yanağından almıştı güller pembe rengini
Feda idi arz-ı feza saçlarının teline.

Çok gördüler muhabbet-i can-ı cananı
Anlatırdım hani; Yakup oğlu Yusuf-u Kenan'ı
Bal gözlerin dolardı da ağlardın.
Öyle mahzun, öyle mükedder bakışın vardı
Sol yanıma ince sızı salardın.

Ey ciğerparem! Meğer bize de ayrılık varmış!
Minicik yüreğin hisseder de ağlarmış!
Gülümdün benim; nasıl kıyıp kırdılar?
Bal gözlerin sular gibi çağlarmış
Yüreğimi kor ateşe saldılar.

Altın saçların dağılmış mı, tarayan var mıdır?
Pembeler giyerdin, üstündeki karalar mıdır?
Dinle bak! Gecenin karanlığını delen
Kulağımda çınlayan feryad-ü efganın mıdır?
Gözyaşların mıdır, yoksa yağmur mu çiseleyen?

Bebeğim,canım, birtanem
Gözümün nuru ey ciğerparem!
Neredesin, kimlerlesin, ne haldesin?
Gel ey prensesim, pembe gülüm
Sen gelmezsen biliyorum; gelecek ölüm.