Gülüm Şiiri - Mahmut Buğrul

Ey sevdiğim bu sözlerim sana ne söyler?
Bu sözlere takılıp ta kaldım be gülüm.
Her günümü yokluğunla kara gün eyler,
Gözlerinden karanlığa daldım be gülüm.

Hayatımı oluşturdum iki evreden,
Biri senden, diğeri bizim çevreden.
Firak'ındır bu sözleri bana devreden,
Seni bunun için mi buldum be gülüm?

Göremeyen göze inat şu gönlüm arar,
Tek taraflı olduğunda bu neye yarar?
Düşünüp de unutmaya verince karar,
O gönülü bu gönülden çaldım be gülüm.

Düşündükçe bana bir gülmeyişini,
Biçareyim, bekliyorum anlayışını.
Ümitlerimi yıkan gelmeyişini,
Bekledikçe saçlarımı yoldum be gülüm.

Bekledim kapında yıllarca bir kul gibi,
Basıp geçtin sineme, yıpranmış çul gibi.
Çölde susuz kalıp, boyun büken gül gibi,
Bu sevdanın elinden soldum be gülüm.

Bundan daha başka ne desin dilim?
Bilirim boşa çıkar, boş kalır elim.
Senden önce yanıma gelirse ölüm,
Bilesinki bu acıyla öldüm be gülüm.

05.02.2005
Gölbaşı