Gülüm Şiiri - Ergün Terzioğlu

İnerken akşam, dağlar üstünden ovaya..
Rüzgarda ürperen yaprak gibidir gönlüm.
Dalarken yorgun gün bir garip uykuya,
Ben seni düşünür, özlerim hep gülüm...

Gıcırdar tahta yatağım her yatışımda,
İçim üşür gece sararken kollarında,
Takılınca aklım gözünün elasında,
Ben seni düşünür, özlerim hep gülüm...

Kaçıp gider uyku dalınca hayaline...
Şarkı olur çıkar adın dilimde gülüm!
Sensizlik korkusu saplanınca kalbime,
Ben seni düşünür, özlerim hep gülüm...

Uyandırırken bir horoz geç kalmış günü,
Bitsin isterim karanlık, yeter bu zulüm...
Nemle doğan Güneşe verirken hüznümü,
Ben seni düşünür, özlerim hep gülüm...