Gülücüklerim Şiiri - Serkan Güneş

Yeni doğmuş kaplumbağa gibi denize koştuk
Aramıza set çektiler, varamadık, kavuşamadık, başaramadık..
Suya düştü hayallerimiz nefes alırken boğulduk biz
Şimdi kaynıyor yüreğim hiç durmayan alevlerle
Yalnızlığa perçinlendi kaderim
Alın yazım silindi belki baştan yazacak Yaradan
Belki de hiç yazılmamıştı isyan yok feryat yok
Bir zamanlar masum çocuklardık biz
Misket oynardık, ceviz toplar, topaç oynardık
Geç kalınca terlikle beklerdi annelerimiz bizi evde
Tek korkumuz buydu
Göz yaşlarımız bile terk ediyor bizi şimdi
Suyun bulandığı gibi bulandı hayatlarımız
Geceyle gündüz gibi ayrıldık birbirimizden
Oysa ben seni alaca karanlıkta sevmiştim
Yalnızlığımın yatağını sermiştim sana
Serilmiştim gönlüne, yayılmıştım, inanmıştım, güvenmiştim
Oraya gömmüştüm kendimi...
Çocuklarımız olacaktı adını Rüzgar ve Mevsim koyacaktık
Hangi Rüzgar savurdu bizi, biz hangi Mevsimdeyiz şimdi
İlk okulda öğretmenlerim bana böyle anlatmamıştı Mevsimleri
Ben şimdi Bahara nasıl güveneyim
Hangi dağa yaslarım sırtımı, hangi dala tutunayım
Kırılan bu kez dal değil, adı yok bu sefer kırılanların
Toprağa düştü gülücüklerim...
Belki bir gün başkasında yeşerir tekrar sana gülümser diye...