Gülücükler… Şiiri - Mehmet Macit

yağmur yağıyor dinmeden,
gölcükler oluşmuş.
gölcüklerde, gülücükler.
gülmek istersen,
seyret diyor.
görmedim sanıyordum,
baktığımı anladım.
Camda buhar var,
Uzanıp siliyorum.
karşıda gülücükler!

bir şeyler yazıyorum.
kelimeler sıralanmış da,
karmakarışık.
yazdıklarıma baktım,
farklı düşler.
aklım yaz dedi de,
elim yazmadı,
sensiz duyguları anlatacak,
kelime bulamadım.
dışarıda hala yağmur,
ve gülücükler.

duygu yumağı şeklinde,
gözden düşen yaşlarla,
karışmış harfler.
ruh halimi,
ne de güzel karalamış.
ben böyle çizemezdim,
iyi ki ağladım.
yağmur yağıyor,
ben henüz yazamadım.
şimdi isyandayım.
sudaki gülücükler yok mu?
hala gülüyorlar.

mısralar dizilmiş önüme,
hüzün dolu şiirler.
yazana bakmıyorum.
hangisini okursam,
bir yanım acıyor.
hangisini dinlesem,
bir yanım kanıyor.
okumayı bıraktım.
Silinmiş camdan,
yağmura baktım.
ısrarla düşüyor, damlalar.
gölcükte, gülücükler.

kalemden dökülür kelimeler,
gözlerden yaş,
ıslanır kağıt.
isyan var kağıtta.
kağıt beyazmıydı?
anlayamadım.
duygular karanlık, biliyorsun,
birde ben biliyorum.
yoksa kağıt siyahmıydı?
siyah beyaz birbirine karıştı,
ayıramadım.
ah o gülücükler.

küçücük odamda,
yağmura isyandayım.
sen gülücükleri bilirmisin?
ben burada öğrendim,
sana şiir yazamadım,
gülücüklere takıldım.
gözyaşlarım, yağmur,
gülücükler, kahkahalar,
dinmeyen ağlamalar…
Ne haldeyim bak işte.
Gölcükte seni aradım,
Lakin bulamadım.
Hiçbir şey yazamadım,
Sadece ağladım.

Hala yağmur yağıyor.
Ve sensiz gülücükler.

Mehmet Macit
05.12.2011