Gülü Sev Yokuşu Sev

Kalem sen mi beni yazarsın ben mi sana sır
Mütevazi yaşantımızdan kaldıysa mağrur
Kendine yer beğen hüsran parsellerinden
Arınmadıysan eğer kibirinden

İlk günahı işleme kanatlarını yere bırak
Arın kirinden pasından ağlayarak
Bir güzeli sev mutlaka hakkını vererek
Yürü, koş bazen, bazen emekleyerek

Sev ki sevmeye alışsın gönlün ferahlansın
En güzele en sevgiliye, böylelikle varasın
Zora düştüğün anda yardım eder Hüda
Eğer inandınsa çekersin cefa

Sevmek imzalamaktır en başta hasreti
Önce mesken tut sabrı ve gurbeti
Ne geldiğin yeri unut ne varacağın
Bir kısa ömür değil mi dünyada alacağın

Aldırma diyerek sev Habib’i Resulü
Gör artık Arş-ı Alaya uzanan yolu
Gülü sev, yokuşu sev, ardından ağlayanı
Unutma sana asırlardan önce sahip çıkanı

Hatırlamak kavuşmaktır, ölmek unutulmak
En büyük ilim değil mi inanmak
Elhamdulillah lütfuna Yüce Rabbin
Kıymetini bil, kalbine konmuş cevherin