Gülü Sev Yokuşu Sev

Gülü sev yokuşu sev

Kalem sen mi beni yazarsın ben mi sana sır
Mütevazi yaşantımızdan kaldıysa az mağrur
Kendine yer beğen hüsran parsellerinden
Arınmadıysan eğer gururundan kibirden

İlk günahı işleme kanatlarını yere bırak
Arın kirinden pasından içlenip ağlayarak
Bir güzeli sev mutlaka ama hakkını vererek
Yürü hep koşmak olmaz bazen emekleyerek

Sev ki sevmeye alışsın gönlün ferahlansın
En güzele en sevgiliye, böylelikle varsın
Zora düştüğün anda yardım eder Hüda
Eğer inandınsa çekersin az da olsa Cefa

Sevmek imzalamaktır en başta hasreti
Önce mesken tutacaksın uzağı gurbeti
Ne geldiğin yeri unutacaksın ne varacağın
Bir kısa ömür değil mi muradından alacağın

Aldırma diyerek sev sende Habib’i Resulü
Gör artık sende Arş-ı Alaya uzanan yolu
Gülü sev yokuşu sev ardından ağlayanı
Unutma sana asırlardan önce sahip çıkanı

Hatırlamak kavuşmaktır ölmek unutulmak
En büyük ilim değil mi inanmak
Elhamdulillah keremine lütfuna Yüce Rabbin
Kıymetini bil, kalbine konmuş cevherin