Gülü’nün Solduğu Akşam Şiiri - Ömer Yüce

GÜL’ÜNÜN
SOLDUĞU AKŞAM

“ Allah Kavuştursun “ demişti.

Kızılca gülünü,

Allah’a emanet edip
sıcak diyarlara giderken.

Gül’ü ise,
bu cümlenin anlamını

idrak edememişti

İlkbaharda
yaz aylarında

has bahçesinde,
başında kavak yelleri eserken.

…

Bir eylül sabahı kayboldu,

her sabah,
dalına konup

serenat yapan bülbülünün
hoş nağmeleri,

ilk günden özledi,
her güzel cümlesinde

gönlünün aktığı,

muhabbetinin hastası olduğu,
karşılıklı bakışıp gülüştükleri

eski naz ettiği
güzel günleri.
…

Yalnız kaldığında
anlamaya başladı,

“ Allah kavuştursun “

ne demekti?.

En sıcak veda cümlesiydi bu;

içinde,
gerçeğe en yakın,

hayali barındıran,

bir umut içinde

sevileni,
sevdiğiyle sınandıran.

…

O, gittiğinden beri,

dilinde dua bir umutla

mavi gökyüzüne
bakıp duruyordu.

Göğünden geçen her kuşu,

O’nu sanıp,

eski güzel günlerin
hayalini kuruyordu.

Kalbinde,
sahiden ulaşabileceği

ikinci bahar hevesiyle,

gelen kıştan
merhamet bekliyordu.

.
Mevsim,
kışlık elbisesini giyerken,

havayı,suyu,toprağı saran serinlik
gülün de yüreğine dokundu.

Dalları uyuştu,
yapraklarına kırağı vurdu,

soğuğun
etkisiyle uyudu.

…

Rüyasında kendini
Babilin asma bahçelerinde,

bülbülüyle görüyordu.

Eskiden,
sabah akşam susmayan aşığı

şimdi dut yemiş bülbül gibi
duruyordu.

Dayanamadı kendisi
sitemli bir sesle;

“ Ey sesine muhabbetine
kurban olduğum yâr

“ gülüm “ derdin

dalıma konardın
daha gün doğmadan.

En güzel nağmeleri söylerdin,
ayağına batan dikenlerime

aldırmadan…

Uzadıkça hasretin
buz tutuyor yüreğim

kanadının altın da ısınmak
varken şimdi,

sen nerdesin
ben nerdeyim.

Nerelerde
hülyaya daldığım
güzel gözlerin?

Bir hayalin kaldı ben de,
Bir de güzel nağmelerin,

…

İkinci bir dalga ile,
soğuğu alıp getirdi sabah rüzgarı,

çiğ yerine kırağı düştü dallarına
buz tuttu yaprakları.

İçini ürperten bir soğuklukla
uykusundan uyandı.

Rüya ile gerçek arasındaki
uzun yolu sevda sandı.

Ben şimdi bu sevdaya
ağıt mı yakmalıyım,
şiir mi

yoksa derinden
bir ah mı?

Dost vefayı
yar sevdayı

çoktan unutmuş …” dedi.

Yürek yangınının verdiği cesaretle
son defa güneşe karşı

gülümsedi…

Öyüce