Gülü Neyleyim Şiiri - Kemal Doğanay

Ateş sönmüş geri külleri kalmış,
Faydası olmayan külü neyleyim.
Sevenler yollarda rüyaya dalmış,
Mevsimde açmayan gülü neyleyim.

Konuşur durursun insan anlamaz,
Türkçe konuşmayan dili neyleyim.
Dedi kodu yapar derler beynamaz,
Sabahtan esmeyen yeli neyleyim.

Helali hiç bilmez buldukça yutar,
Gönülden olmayan malı neyleyim.
Dara düştüm diye her şeyi satar,
Sofraya konmayan balı neyleyim.

İlk bahar gelince dallarda çiçek,
Çiçeği olmayan dalı neyleyim.
Hikaye dediğin tümüyle gerçek,
Nehirde yüzmeyen salı neyleyim.

DOĞANAY'ım yıllar yılı yürürüm,
Hedefe gitmeyen yolu neyleyim.
Bekleye bekleye evde çürürüm,
Sevgiyi bilmeyen kulu neyleyim.