GÜLÜ NEDEN SEVERİZ?
Güzellik doğada var. Öylece önümüzde duruyor. Seviyoruz, bizde hoşluk duygusu uyandırıyor. Neden sevdiğimizi ise bilmiyoruz. Başka bilmeden sevdiğimiz şeyler gibi. Oysaki her şeyin bir sebebi vardır.
Gül fidanları her kış budanır. Bahçıvan öyle güzel budar ki onları. Biraz yok ederken gelen yıla daha güzel ve daha güçlü olarak hazırlanmasını sağlar. Ve gül fidanı baharla beraber serpilir. Boy boy dallarının arasından küçüklü büyüklü tomurcuklar güllere dönüşür.
Bir gül fidanını büyük bir çerçeve içinde görebilir misiniz? Hayal edin. Tıpkı çiçekçinizin size bir buket devasa bir gül demeti verdiğinizi düşünün. Çiçekçiniz doğa bu sefer. O muhteşemliği ile her şeyi koymuş içine. Koyu renk dikeni dallara tutunan yaprakların en tepesine oturtmuş güzelliği, en öne çıkarmış görün diye. Gülleri dizilimi o kadar hoştur ki. Bir akış vardır. Noktaları birleştirme oyunu gibi birşeltirirseniz göerebilrisiniz bu akışı. Bu gözlerinizi yormaz, dinlendirir. Doğal bir sırada dizilmişlerdir.
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
