Gülü neden severiz? (deneme)

GÜLÜ NEDEN SEVERİZ?

Güzellik doğada var. Öylece önümüzde duruyor. Seviyoruz, bizde hoşluk duygusu uyandırıyor. Neden sevdiğimizi ise bilmiyoruz. Başka bilmeden sevdiğimiz şeyler gibi. Oysaki her şeyin bir sebebi vardır.

Gül fidanları her kış budanır. Bahçıvan öyle güzel budar ki onları. Biraz yok ederken gelen yıla daha güzel ve daha güçlü olarak hazırlanmasını sağlar. Ve gül fidanı baharla beraber serpilir. Boy boy dallarının arasından küçüklü büyüklü tomurcuklar güllere dönüşür.

Bir gül fidanını büyük bir çerçeve içinde görebilir misiniz? Hayal edin. Tıpkı çiçekçinizin size bir buket devasa bir gül demeti verdiğinizi düşünün. Çiçekçiniz doğa bu sefer. O muhteşemliği ile her şeyi koymuş içine. Koyu renk dikeni dallara tutunan yaprakların en tepesine oturtmuş güzelliği, en öne çıkarmış görün diye. Gülleri dizilimi o kadar hoştur ki. Bir akış vardır. Noktaları birleştirme oyunu gibi birşeltirirseniz göerebilrisiniz bu akışı. Bu gözlerinizi yormaz, dinlendirir. Doğal bir sırada dizilmişlerdir.

Mükemmel bir komposizyon karşınızda size düşen bakmasını bilmek. Bazı güller tomurcuk halinde, bazısı kocaman sığmamış kocaman çanak yapraklarına. Bazısı ise dökmüş yapraklarını. Doğum, yaşam, ölüm bir arada sanki. Büyük gül yanında küçük gül var diye büyük. Küçük yeni açmakta olan gül de büyük gül var diye küçük. Sanki sizi içine çekiverecekmiş gibi bir derinlik varmış gibi gözleriniz takılıverir, eğer aklınız meşgul değilse o an başka bir şeyle. Koyu dalgalı arka planda birer birer yıldız gibidir fidanın gülleri. Işıl ışıl ışıldar.

Bülbülü aşık ederiz güle. Sevgimizi, hissettirmekte eksik kaldığımız anlatması için sevgiliye veririz. Sanki yardım isteriz gülden. Elimize batsa da dikenleri, aksa da iki damla kanımız üstüne gideriz gülün. Onu koparmak dalından alabilmek için. Keşke başka alanlarda da bize çıkan engellerden yılmasak, pes etmesek.

Gül kokulu resimlerle donatmalı anıları…..