Gülü Kuruttum Şiiri - Ahmet Keleş

Hazan yaprağı gibi savrulurken kaderde
Meleklerin içine düşmüşüm bu seferde.
Tufanla gelip rüzgârla giderim derdim
Bırak yıldızları ben güneşe değdim

Ne yaza ne kışa, ben baharı sordum.
Bırak baharı, kendimi cennette buldum
Söylenecek iki kelimelik bir cümle.
Ay bile bakıp bakıp durdu bu gece.

Bir bayram coşkusu var sanki içimde.
Yağmur yağacak şimdi gözlerimde.
Söylediklerim hep yıkık yüreğimden
Ayrılık kolay değil sizin sevginizden

Bu tepside gelen yangında suydu bana
Bir nergis, bir sümbül, gül gibiydi bana.
Dosttan kalan çiçekler kaldı avuçlarımda
Dik kaldı omuzlarım, hazanda aranızda.

Muhabbet, duvarını örmüş gönlümüze
Paylaşılmaz sizin sevginiz kimseyle.
Fırtınaya karşı bir sessizlik var içimde.
Sanki bulutları tuttum kendi ellerimle

Aramıza hoş geldin der gibi gözlerin
Tek başıma kalmış koca çınar gibiyim.
Gülü tomurcukken kuruttu ellerim.
Bir kibrit bile çaksan yanacak gibiyim.

Anıların arasında salıncakta gezerken
Ömür mevsiminden düştü damlalar
Dalgalar usul usul yüreğimi vururken
Düşlerim ıslandı, yıldızlar kayarken

Duygularım mahpus dilim mahkûm
Saç ağarmış yıllar yorgun ben yorgun
Dayan gönül ömre kalmış bir kaç gün
Güneş hiç doğmuyor ki batsın bu gün.