Gülü Koparamadım Şiiri - Ömer Temel

Zakkum kokulu akşamlarda,
Karanfiller topladım.
Kaktüs tarlasına daldım yalınayak,
Bir tutam papatya ya.
Uyusunlar diye bülbülleri bekledim,
Uyudular ama gül yüzüme bakmadı.
Boyun büktü;
'Uyusada beni ancak bülbül anlar' dercesine.
Ağladı, O'nu koparamadım.
Bütün çiçekleri derdim,
Kuruttum yaprak yaprak kitaplarda.
Aralarında gonca güller hiç olmadı,
Ve olmayacaktı.

Gülü koparamadım;
Döndüm bülbül uyanana kadar,
O'na gözüm gibi baktım.

Gülü koparamadım;
Bülbül gül'süz, Gül Bülbül'süz olmaz.
Anladım.

İşte bu yüzden;
Gülü çiçeklerden bile saymadım.
Onu yalnız mevlitlerde kokladım.
Su içinde idi,
Kokusunu bile anlayamadım.

Gülü koparamadım.
Hazanda feryat figan,
Vuslatı hiç olmayan,
Bülbül'e saygı duyan,
Gül'ü koparamadım.

Kopmamalı Gül,
Ağlamamalı bülbül.
Anlayın...

31.07.2006