Eğer, sen, kırarsan; gülün dalını,
Hiç göremezsin hiç, gül goncasını...
Hissedildiğinde, gülün kokusu,
Sanırsın her yerden, çıktı bengi su,
Çizilir gönlüme, çiğli dokusu
Bir kez fark et artık, ince ahengi
Çok mu önemliydi; gülün son rengi!
Kendimce sevilir; sarı, kırmızı,
Örterler hep böyle, efkârımızı,
Bahçemde son kalan gülü dermektir
Bil ki önemlisi, gülü görmektir! ..
İçinde ukdeyse, derin bir sızı,
Yazık ki hayalin, çoğu kırmızı,
Gözüne dokunan, bir peri kızı,
İlk gördüğüme uzanıp vermektir
Biricik isteğim, gülü görmektir! ..
(16.03.2009 10:30-Adana)
Arif TatarKayıt Tarihi : 16.3.2009 15:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
: Gülü göremeyenlere, görmek istemeyenlere ve gül yüzlülere yazdım... Gören göze, duyan kulağa, kokuyu alan hisse... İşte ilkbahar; doğuş! .. Gül mevsimi... Güller, solmadan, bitmeden yine gelin... Güle hasretlik, bir başkadır... Gelir mi bilmem yine ilkbahar? !
Şair, imliyor 'Gül' ile, sevdiğini belli... Nasıl rengi, kokusu, zerafeti ancak görülüp, dokunup, koklanınca başkaysa.. Sevdiğimiz de aynen öyle değil midir?
Güzel şiir.. Kutluyorum Arif Bey, değerli Dost......
TÜM YORUMLAR (27)