Gülü Dalda. Soldurduk Şiiri - Avni Gümüş

Güneşte ıslandık, yağdı kuruduk.
Tufanla estik, rüzgarla yorulduk.
Dostla kem olduk, düşmanla sarıldık.
İşte biz o gün, orada vurulduk.

Bilemedik hallerin kolayını,
Mahvettik hayallerin alayını,
Zifirdeyiz, göremedik ayanı;
Karanlık çöktü, meçhulde kaybolduk.

İlim, irfan hak getire alimde,
Alime rağbet kalmadı alemde,
Defter kor olmuş yangın var kalemde,
İşte böyle yandık böyle kavrulduk.

Mazlumun üstünde gölge; buluttuk.
Düşmana korku, dosta umuttuk.
Şimdi kim olduğumuzu unuttuk.
Biz böyle dağıldık, böyle savrulduk.

Dilim dilim bölündü bedenimiz,
Geri dönmedi hala gidenimiz,
Ne sevda kaldı ne de sevenimiz,
Usandı can, bıktı gönül, yorulduk.

Hiç iz yok ait olduğu milletten,
Ne geldiyse başımıza taklitten,
Çürüdük, döküldük bu musibetten,
Kran girdi içimize, kırıldık.

Pınar musluk oldu, su kıtlık oldu.
Tohum bitti, tarlalar çıtlık oldu.
Avuç kadar arsalar yurtluk oldu.
Gülü dalda tomurcukken soldurduk.

Dostumuza kanka diye seslendik.
Amcaoğluna da kuzenim dedik.
Haram helal ayırmadan indirdik,
Nerde ne varsa mideye doldurduk.

Avni Gümüş bekledi ümit ile
Gelmez bayramda çıkıldı tatile.
Ramazan seferi, oruç nafile,
Böyle unuttuk, böyle unutulduk.