Gültepe'den Güz Dizeleri Şiiri - Hüdai Ü ...

Yorgunluğuma aldırmayıp kurşun yemiş tepelere
vurdum kendimi
yola düştüm ve öpüştüm yokuşlar heyecanlandı
sararmış sabırsızlık bendeki kahkaham yok oluyor
bir risk görünüyor bayırlarda sisleniyor yamaçlar
o evler alkışlara çarpıyor gıcırdıyor dolmuşlar
yaşlıların gövdesi ağır ah yamaçlar ah renolar
sessiz kahveler ve her köşede bir oyun çöküyor
duvarlarınız yükselmiş saçlarını göremiyorum
ağaçlar canlanıyor bulutlar akıyor şehre
ben akıyorum inip giden yol boyunca
bu yaprakların diyorum güneşe borcu nedir
onların yağmurda ıslanmalarına rezillik diyemem
yokuşlarda nefes almak evet bana yakışan buydu
göğsümde genişleyen bulutlarla sokakları arşınlıyorum
eşarptaki albeni sellerin sert akışı omuzda saçlar
ve üzerimde duvarların çınlayan sesi
haydi ayaklandırın çamlı tepeyi
toprağa basıp yükseldiğim çok olmuştur
açılıyorum o sokaklara izlerime başka bir iz katmadan
şafakta doğan yağmur bulutudur eyvallah dediğimiz
varsın güneş vursun yapraklara zafer sonraya kalsın
yasa dışı bir aşkla ve demirden bir inatla aştım
karşıma çıkan sisli yamaçları
duvarın ardını göremiyorum yaşını okuyamıyorum
eviniz yokuştaydı kuşlar bana bakıyordu
briketler üst üste geldi sofranızda sabırsızlık
bana yer yokmuş gibi saptınız yolunuzdan
dolmuşlara zam geldi ödeme güçlüğü baş gösterdi
yorgunluğa boş verip soygunculuğa soyundu şu efendi
görenin gözü kalır yaka paça göz altıdır sonucu
ne şakaya ne şapkaya dayansın yakalansın bir ucu
fırtınada duyulan silah sesleri vurulan radyolar
birinin yorgunluğuna basarak çoğalır başkasının sermayesi
çıkalım şu dağlara bitsin özü sözü bir olanın çilesi.