Yangın var mahallemizde.
Alevler göklere yükseliyor.
İnsanlar telaşla koşturuyor.
Tam karşımda oluyor.
İnsanlar üzgün aglıyor.
Seyrediyorum evimin balkonundan.
Çok zormuş be annem
Sende kaç tane acı var
Hani bırakıpta el adamının,
Yanına dönüyorsun ya,
Her seferinde ölüyorum.
Her seferinde yanağını öptüğümde
Benden gidiyorsun bu gitmeler,
Hiçte hayra alamet degil.
Cözülüyor iplerim,
Bir ayaklarım bağlı.
Sıcak tepeme vurmuş,
Birde senin sıcaklığın yakıyor,
Biz insanlar büyüdük,
Kirlettik kendimizi.
Bize verilen değerleri.
Bu dünyaya iz bırakmak isteriz,
Sanki bıraktıklarımız kötüymüş,
Yetmiyormuş gibi.
Sırtımı duvara veriyorum.
Seni düşünüyorum.
Bana söyleyemediğin kelimeleri.
Burnumun direği sızlıyor.
Açıyorum gözlerimdeki çeşmeyi.
Akıyorlar durdurak yok.
Çocuk yaşta kadınlar tanıdım.
Evcilik oynuyorlardı.
Ama kadındılar,
Ufacık ellleri,çıkmamış göğüsleri vardı.
Yüzleri bilmeden örtülü.
Gülüyorlardı hayatın acımasız haline.
Sen karıştın kanıma.
Kesilen yerimden sen akıyorsun.
Canıma,
Cesaretsiz kalbimi,
Sen giyiyorsun.
Yüzseksen atıyor nabzım.
Sigaramın ucunda ben,
Dumanında seni aradım.
Kadehimin içinde sen,
İçtiğimde beni aradım.
Oturduğum yerlerde ben,
Parklarda seni aradım.
Ey benim bahtı karalım,
Gönlü yaralım
Bilmezmisinki seni ölümüne,
Severim.
Ey benim gülüşü güllü,
Göz yaşı incilim.
İstanbul gene başını örttü
Siyah bir örtüyle
Gri bir gün ortasındayım
Ne gece ne gündüz
Belli değil
Hangisi olur fark etmez
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!