Karanlığı sevmem, ben olsaydım
akşamın bütün ışıklarını yakardım
odaya dışardan bakıyorum, bir kadın
hemen kalkacakmış gibi koltuğun ucunda
yandan eğilmişsin
yüzün yüzüne yakın, elin kadının omuzunda
o benmiyim? nice eski ki unuttum
öyle diyor kadın başı önünde
'senden yoruldum'
Kabuk
Üzümle çiğnendi, telaş söndü
güz duvarına yaslandı bağ teşti
kabuk, posa
kalay bakırı gizlerdi, camsa şarabı
her kabuk bir öncekini gizlemek içindi
Gülten Akın.
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 20.10.2009 20:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu günün sorusu insan neyle yaşar? Benim cevabım: insan belirsiz de olsa umutlu veya umutsuz, günde geleceği yaşar...Bu da naçizane benim tesbitim... Şair Gülten Akını şimdi daha iyi anlayarak severek okuyorum teşekkürler şair.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!