Yaşam herkese zor gelirmiş
Dogum esnasında ağlayan gözler
Ölümde de ağlarlar……
Anlamıyorum
Kaybederken insan neden ağlar ki
Ağlamak bu kadar güzelse
Gün geceye döndü
Yol karanlık ve sisli
Nefes alışlarım hızlanmış
Kalbim ise çırpınıyor
Ve ben ilk defa korkuyorum
SEVGİYE HASRET…(1)
Kendimi bildim bileli gezerim
Bazen deli divane, bazen divane
Sevgiye hasret
Gönlüm buruk sesi çıkmaz
Gün döndü gene devran döndü
Kan kokusu
Yanık et kokusu var havada
Hava!
Puslumu puslu
Çakal çağırır gibi sisli
Yaşam sayfasından gelen heyecan
Yürek sızısı çeken bir can
Her anı dolu dertle geçen zaman
Umut yarına hasrettir yarın umuda
Vuslat kem etmiş hasrete
Bilemedim…
seni ben sensiz sevdim
yaşadım mı öldüm mü bilemedim
Zamanı gelince ölümün
Beden yerinde durmaz
Gider bir sonsuzluğa doğru
Sebep aranmaz çünkü kendisi gelir
Bir gün bana da gelecek ölüm
Sensizliği yaşıyorum ya ben
Nasıl Anlamazsın beni sen
Ey Kömür gözlü yar
Giderim diyorsun ya!
Yaşamın bir köşesinde
Yıkılmamak uğruna direniyorum
Üzerime gelen dost oklarına rağmen
Ayaktayım hala
Bir umut kaldı beni bırakmayan
Ya bir gün umutta biterse?
Her tarafımız açıldı bizim
İnsan hakları açıldı,
Demokrasi açıldı,
Laiklik açıldı,
Dil açıldı,
Din açıldı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!