Gültanem 9 Şiiri - Feyza Kalender

tek bir umut kalmadı
sevmeye dair içimde
hani uyursun, rüyanda sevdiğinle
dansedersin bulutların üstünde
saniyeyi yıl yapmak istersin,
yılları da sonsuz kılmak,
öyle acı gelir ki ayrılık;
yutkunamazsın!
yüreğin damla damla gözyaşı olup
aksa da onun yüreğine
ağlayamazsın ağlayacak diye.
ağlasan rahatlayamazsın,
sarmıştır çepeçevre sevgisi,
kaçmak istersin kurtulamazsın.
çare nedir? bilinmez
bilsen de sen
gönül ferman dinlemez!
bir daha beraber olamama kaygısı
sarar benliğini.
karşına çıkar sediğinin gölgesi,
aydılanır heryer karanlıkken
göremezsin güneşi!
oysa sen ne aşk istersin ne de vaat
tek istediğin hissetmektir varlığını,
hani olur ya, belki arar,
belki sorar seni, bakar camdan.
kalbin kalbinde atar;
sesi sever seni, umudedersin.
sevmek katlanmaktır belki onsuzluğa,
onun mutlu olması için feda etmektir ;
yüreğini, özlemini, herşeyini.
belki o iyi olacaksa dönüp
arkana bakmadan gitmektir sevgi
neden demeden edemiyor insan
neden?
ama hayır, benim sevmeye dair umudum kalmadı.
nasıl katlanılır, nasıl çekilir bilmem
onu görmeden, sesini duymadan, öpemeden yüreğini
teni değmeden tenine, nasıl yaşanır bilmem
gitmeli mi? onu yaşatacaksa benim yokluğum
ölsem birşey ifade eder mi?

01.08.2002 18; 30