Gültanem 11 Şiiri - Feyza Kalender

ne çabuk geçti zaman
kaydı yürağimden sızısı hala duran sevgin
ilk kez öptüm, o kadar yakın oldum sana
ilk kez titredi bedenim, kelimeler dağıldı
zihnim bulandı, kalbim kuş gibiydi, çırpındı
oysa ne önemi vardı değil mi?
hepsi yalandı!
kendimi sana verdim, ben senin sen benim
oldun sandım
senden sadece samimi bir sevgi istedim
oysa ben sana verebileceğim herşeyi
zaten vermiştim.
oysa vermek yetmiyormuş, istemekmiş aşkın temeli
incitmekmiş, üzmekmiş, kırmakmış
bekletmekmiş, doğru olan o yüreği
ne olursa olsun sevdim
sonunun böyle olacağını dahi bilsem
seni yine de severdim
aslında verdiğim tek şey zihnimdi
yüreğimdi, kendimdi.
aslında verdiğim tek şey; herşeydi
beni ne kadar sevmiştin?
tuz kadardı değil mi?
ben seni sevemedim bile
sevmek azdı sana, az kaldı sana
belki seni yaşatan sevgisizlikti aslında
ben sana fazla hayat verdim
ne bileyim gülüm insan olduğunu,
ben seni melek sandım!