Gülsün Yüzün Şiiri - Abbas Paksoy

Gülsün Yüzün
Eşarbı, siyah bağlıyorsun.
Niye, hıçkırıp ağlıyorsun.
Sus, yüreğimi dağlıyorsun.
Güzel yüzün, gülsün sevgilim.

Kor ormanda, yol arıyorsun.
Karıncaya, yol soruyorsun.
Aslında, yolu görüyorsun.
Hadi, bana yürü sevgilim.

Yazmak, okumak ve dinlemek,
Bilerek, ölümü beklemek,
Hayatı ölüme, terk etmek,
Ne demek, bilirim sevgilim.

Feryadından, yıkılsa dağlar.
Ölerek, yere düşse kuşlar.
Denizde, köpürse dalgalar.
Kırpmam gözümü, bil sevgilim.

Domuzlar, mezarını kazsa.
Ayılar, tabutunu çatsa.
Kurnaz tilki, suyunu koysa,
Ruhumda değilsin, sevgilim.

Bedenin, çarmıha vurulsa,
Her yerine, akrepler dolsa,
Tek kurtuluşun, bende olsa,
İmdadına varmam, sevgilim.

Yılan dolansa, boğazına,
Pençe vurulsa, dudağına,
Sarhoşların düşsen, ağına,
Vallahide, görmem sevgilim.

Paksoy’un sözüne, darılma.
Hemen, öyle çabuk durulma.
Utanmadan, gelip sarılma.
Yılandan, dost olmaz sevgilim.