Daha doğarken kader ağını ördü
Gözünü açar açmaz açlığı gördü
Babası ekmek için sokağa sürdü
Ağlamasın artık gülsün çocuklar.
Mutluluk hayaldir hep çile çeker
Kaderine küserek boynunu büker
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
