Şimdi gece
bülbüller uykusuz kalır
bir de ben.
Sarıp sarmalar beni
karanlık gecenin tülü
kopkoyu çaresizlik.
Hüznün rengi griydi,
griydi sensiz İstanbul şehri.
Beyaz değildi bulutlar, martı kanatları
düşlerim beyaz değildi.
Bir gülüşle gelir bazen ölüm
çalar kapımızı, ellerinde çiçekler.
Anılar kalır yalnız ardımızda
adımız bir de dost ağızlarda.
Görmeseydim gözlerini
sesini duymasaydım hiç.
Yürümeseydim seninle sokaklarda
aynı yolda kolkola.
Şimdi yalnızım burda
bu dört duvar arasında.
Yağmur yağıyor sevdiğim yağmur,
kimbilir sen şimdi uyuyorsundur.
Islak bir İstanbul sabahında sokaklar
kuru yaprak kokusunda rüzgar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!