Önce keskeleri sonra amalari sevdim, simdi belkileri ve çünküleri seviyorum.
Gelecegime dair hiç bir inancim kalmadi artik: ne gökyüzü mavi nede bulutlar beyaz.
Bir ayna tutuyorlar sanki yüzüme. Yüzles diyorlar, yüzles biran önce gerçeklerle. Korkuyorum, kaçiyorum ve mümkün oldugunca uzaklasiyorum. Ama hiç bir uzaklik korkumu, hiç bir kaçis gerçekleri degistirmiyor. Yüzüme tutulan ayna beni heryerde ayni gösteriyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!