O yıllarda şehirler, sayılı mahallelerden müteşekkil evler iç içe dar sokaklarda sırt sırta yapışık toprak damlı geniş avlulu, avlunun etrafı yüksek duvarlarla çevriliydi. Evler bitişik olmasına rağmen komşu komşuyu avlu duvarlarının yüksek oluşundan bir birilerini göremezlerdi. O yıllar öyle yıllardı. Eşkıyanın arsızın ursuzun kol gezdiği yıllardı.
Musa Efendinin konağı bu mahallelerden birindeydi ama o evlerden değildi, benzemiyordu, onun evi bir konaktı. Musa efendi seksen küsur yaşlarında, muhitinde sözü dinlenen, ilmiyle hoş sohbetiyle itibar gören, mahallenin ileri gelen eşraflarından birisiydi. Asmalı sokağın köşe başında bulunan cumbalı konağında, kalabalık ailesiyle birlikte yaşıyordu.
Musa efendinin konağı asmalı sokağa cepheliydi ama, diğer evlerin tersine avlusu ve bahçesi konağın arkasında ve yüksekçe taş duvarla çevriliydi. Avlunun biraz ötesindeki bahçede korunaklı ve bakraçlı derin su kuyusu, sol tarafında zer zeminli kileri, konağın fazla eşyalarının saklandığı bir de salaş deposu vardı. Avlunun sağ tarafında halayıkların yaşadığı müştemilatı, bahçenin sonlarına doğruda evin ihtiyacını karşılayan büyük baş, küçükbaş hayvanların ahır ve samanlığı mevcuttu.
Musa efendi konağında evli oğullarıyla birlikte yaşıyordu. Kızları özel günlerde ziyaretine geliyor, el öpüp hayır dualarını alırlardı. Musa efendi böyle davranmalarının gerekli olduğunu düşünenlerdendi. Kızların evlendikten sonra sık sık baba evine gelmelerinin pek doğru olmadığını söylerdi.. Gözleri gönülleri yuvalarında olsun ister ayrıca tembihlerdi de. Sizi yalnız bırakmam ara sıra ziyaretinize gelir torunlarımı sever varsa ihtiyacınız hallederiz tamam mı yavrularım der onları kırmaz gönüllerini alır evlerini sahiplenmelerini isterdi. Hiç bir zaman damatların yanında, kızlarına ve torunlarına bahşiş dışında, maddi yardımda bulunmazdı. Damatlar yüz bulup alışkanlık haline getirmesinler diye.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta