Gulsterk Şiiri - Rıdvan Döner

1/ Sahipsiz mi bu tükenmez yalnizlik
Kimin bu hazan hasretlikler ?
Benim degilse eğer neden içim titriyor her daim ?
Senin degilse eğer ne işi var imgelemdeki tasviri güzelliğin ?
Gel Gulstêrk bir ilkbahar sabahında al hüznünü.
Taşınmaz ki tebessümlerindeki yükün.
Gel uykusuz gecirdigim her
geceye bile söylersem namerdim,
Hadi çık gel yırt gülüşlerinle katran karası geceyi .
Aydınlat şu bilinmezliği
Dağıt sonsuzluğa üstümüze çöken şu zifiri umutsuzluğumuzu...

2/
Gülüşlerin gidişlerin kadar keskin ve acı olmadı hiç!
Ne sığdırdın ki körpe hayata sen Ey kadın
Aradığın aşk ı mı ?
Bitmez tükenmez tebessümleri mi?
Neydi söylesene ne ?
Hani nemrut a çıkıp deli rüzgara kafa tutacaktik
Nehirlere sunacaktık içimizde biriktirdiğimiz özlemleri.
Hani dili olmayan hasretliklerimizi haykıracaktık dağlara,
ve yankılanacaktı sesimiz mezrabotanda ve cihan da.
Kadim Süryani şaraplarinin kıvamında sermest olup kurdikalara dönüşecektik Çarçela da.
Sonra evrenin tüm güzelliklerini bir bir toplayıp
Maviyesil gökyüzüne serperek özgürlüğün ve özgür kılmanın tadını çıkaracaktık.

Gülüşlerin gidişlerin kadar keskin ve acı olmadı hiç.
Neydi bu kadar vazgeçilmez olan
Seni senden alan neydi?
Niye mecburdur ki bir halk bu kadar ölmeye ,
Hemde yaşamı delice severcesine.
Kimse anlamaz ki bu yalnızlığimızı
Kalanlar kaldığı ile kalıyor siz gidenlerin ardından.

Gülüşlerin gidişlerin kadar keskin ve acı olmamalıydı Ey kadın.
Zaten gidenlerin hiç biri sözünde durmaz ki.
Yarına gülüşler kalır bir de hazan buğusunda geceler ...
Kalanların geceleri bir başkadır
Ki zaten o hazan gecelerde tasarlanır gidişler.
Sonrası mı. ?
Sonrası bildiğimiz şeyler...
(12/04/2016 Bakırköy)