Hiç düşündün mü beni,
Arkanda bırakıp gittiğini...
İncittiğin gururumu ve de kırdığın kalbimi...
Düşünmedin...
Çekip gittin apar topar buralardan...
Aynı şehirde bile nefes alamaz olduk artık...
Gökyüzüyle denizlerin aşkıydı bizimki,
Bir o kadar yakındık birbirimize ve bir o kadar uzak...
Bir o kadar kavuşmuş, bir o kadar ayrı...
Deniz ve gökyüzü; sen ve ben...
Sen öfkenden dalgalar yarattın,
Ben gözyaşlarımdan yağmurlar...
Saat sabahın beşi,
Er meydanından savaşı izliyorum.
Çatışmanın tam ortasından...
Bir yanda gören gözleriyle,
Duyan kulaklarıyla mantığım.
Diğer yanda kör, sağır yüreğim.
Kaybolup gittin koca bir şehrin kalabalığında,
Arkandan gidişini izleyebildim yalnızca…
Ne söyleyecek sözüm kaldı, ne akıtacak gözyaşım…
Bir acı kaldı bana dünlerden hatıra…
Sensizlikte takılıp kalıyor yelkovan,
Akıp gitmiyor artık zaman...
Ne mutluluğun anlamı kalıyor, ne de gülmenin...
Güzel olan ne varsa peşini takılıp gidiyor seninle...
Ben ise gözyaşlarımla bir başıma kalıyorum,
Aldığım kırmızı mumlar aydınlatırken odamı,
Kal demeni bekledim bugün,
Yüreğinin derinlerinden bir çift söz bekledim...
Söylemedin...
Bir kez daha boğuldum hayallerimin sonsuzluğunda...
Taksinin camından son kez baktım gözlerine,
Kendimi aradım onlarda,
Bazen,
Bazen gidişini izlemek geldi içimden,
Ufuk çizgisinde gölgen yok oluncaya dek,
Tam yok olduğun anda,
Yalvarmak geldi içimden,
Güneşin aydınlattığı yüzünü görünceye dek...
Film gibi akıp gider gözlerimden geçmiş günler,
Değirmendere sahilinde başlar önce,
Güzel bir bahar akşamı mehtabında el ele bir çift görürüm,
Sonra uzun uzun yollar geçer gözlerimden,
Bursaya, oradan İzmite ve de İstanbula giden yollar...
Gülen bir çift vardır arabada müziği son ses açmış, zaman zaman eşlik eden...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!