Gülseren Ağlayan Gülüm Şiiri - Taner Şahin

Gülseren ağlayan gülüm
Hep sensizmi geçecek günler hep sensiz gidenlerdenmi
Olacağım
Aşkımın büyülü kutsal topraklarda açan başak çiçeği
Nereye baksam karşımdasın baktığım her yerde sen varsın
Gökyüzünün göğsünde azalıyorum tek eksiğim sensin

Kanlı bıçaklı oldum uykularımla
Göçerlerin kıl çadırlarından gülserene yürürüm aşk yolumun
Aşka giden tek yolu sen gözyaşımın ana kağnağı
Varlığımda ve yokluğunda ve muhtaçlığımda öylesine
Vazgeçemediğimsin
Bu yüzdendir benim ölümün nefesinde sessiz kalışım

Gülseren ağlayan gülüm
Geç karşıma bak bana gözlerim kan dolmuş
Sokağa çıkma yasaklarında
Bu yüzdendir alışamadım sevemedim bir türlü geceleri
Bu yüzden taner kulun toprağı çok sevmesi
Ölmek için doğarmış insan gülüm
Bu yüzdendir yağmurlardan sonra çıkan toprağın kokusunu
Sevmesi
Seni ölümüne beklediğim ve sevdiğim gibi

Gülseren ağlayan gülüm
Benim tanrıdan dilediğim aşk duam bir görüşde aşık olduğum
Unutamadığım
Şimdi bir yastığa baş koyup sabahlara dek seni seyretmeliyim
Uyurken beş uykularında kalbinin atışını dinlemeyi
İlk ben görmeliyim yeni güne açılırken gözlerinin perdelerini
İçindeki baharlara koşmalıyım koşmalıyım her sevince
Günün aydın olsun öpücüklerimde yanakların boğulurken

Gülseren ağlayan gülüm kalbim kalbinde kenetlendi
İçimde kendimi öldürüyorum
Sığmıyorum şu sensiz koca dünyaya dar geliyorum
Bu yüzdendir toprakların üstünde senden yoksun yaşamaktansa
Toprağın altında seni sevmişliğim kadar yatarım.

(1986) Yaşamışlığım sensizlik kadar yaşadınmı diye soruyorsan
boşver