Gülsena Şiiri - Mustafa Aksu

Gülsena
yıllardır suskun yüreğimi
hiç haber vermeden
vurdun birden amansız
ardı sıra sol yanıma attığın
kurşunlar değdi yüreğime zamansız
ruhumun derinlikleri ve aklım çakışıyor durmadan apansız
aklım imkansız derken
ruhumun ve kalbimin derinlikleri
onsuz yapamam artık diye
çığlık atıyor durmadan hesapsız

adını söylemek istemiyorum
ne olur sormayın bana
her aklıma düştüğünde
dilim lâl olur dudaklarımda
yokluğunda
yüreğim sıkışır sol yanımda
dedim ya adını
söylemek istemiyorum
gülsena dediğim zaman
anla ki sözlerim sana yürüyordur
çığlık atan bedenimin
bütün azalarında

çekme gözlerini üzerimden gülsena
bırak doyursun ruhumu
o gözlerin olmazsa
kaybederim ben bütün umudumu
umudun bittiği yerde kaldıramam
yaşamanın zorluğunu
sende gidersen
yitiririm ben varımı ve yoğumu
ne olursun unut deme bana
bu beden kaldıramaz artık yokluğunu

bu halim gecicimidir
bilemiyorum gülsena
geceler bile sanki düşman bana
ben ne kadar kaçmak istesemde
düşlerimde dolaşıyorsun bütün rüyalarımda
ta yüreğimin derinliklerinde
gece gündüz
adres bile sormadan dolaşıyorsun
bütün hücrelerimde

birim gülsena benimkisi sanki
bir imkansızlığın içinde
yönünü kaybetmiş
çırpınan bir kuş gibi
biçare savrulur durur yüreğim
sen bu kadar yakınımdayken
ben imkansızlara savrulur dururum

uslanmaz bir yürek taşıdığıma dair yaygın bir kanaat dolaşır tüm rivayetlerde oysa gülsena
ben masumane söz dinlemez bir kalbin esiriyim

bilirim gülsena tutulmamalıydı
bu masum yürek sana
belkide hiç çıkmamalıydım karşına
kaybolmamalıydım siyah gözlerinde
kapılmamalıydım bütün masumiyetine
bilmelisin artık tükeniyorum gülsena kaderimin çizdiği tükenmişliğe
ama dediğim gibi uslanmaz bir yürek taşıdığım dolaşır bütün rivayetlerde

gülsena bu muhtelif cümleler dökülürken kalemimden
hayalin karşımda ve resmin düşmüyor inan elimdem
biçare yürek sensizliğin yokluğunda
tükenirken
yinede çiğnetmem gururumu
umutlarımı da alıp giderim belkide birgün aniden

Mustafa Aksu...