Kırık sazımın teli
Artık çalmaz yar diye
benim küçücük yavrum
Ağlamaz 'anne' diye
Yuvayı hep dişi kuş
Sen ey... Kader denen O bilinmeyen
Sen öyle yazıldığında silinmeyen
Sen benim alın yazım mısın Sen
Sen Tanrıdan sonra, benden önce gelensin Sen
Saate bakıyorum
Daha on dakika var
Gelmeyeceğini biliyorum
Umut (+) umutsuzluk (=) Bekliyorum
Yine hüzün çöreklendi
Dertli gönlüme
Sigaramı tellendirdim kendi kendime
Gözlerime daima dumanı izler
O duman içinde neleri gizler
Herkes aynı şeyi söylüyor
Umudunu kaybetme
Ümidini yitirme
Anlamıyorlar ki
Ben umudumu yitirmedim
Hem yitirsem-kaybetsem
Dondurucu soğuklarda
Sokaklarda avuç açan
Bizler sıcak yemek yerken
Soğuk suya muhtaç olan
Yatacak yer yok, kalkacak yer yok
Sabah kalkıp gidecek iş yok
Ey... sevgili nerdesin?
Gönlüm paslı zincirleri kıramadı
Gel gayrı
Nefis fıtrata aykırı bir yolda ilerlerken
Ruhum dizginleri kıramadı
Gel gayrı
Ben alışık değilim böyle şeylere,
Ruhumun yerli-yersiz hüzün bestelemesine.
Ben alışık değilim böyle şeylere,
Yüreğimi bir yaban ağrısının feth etmesine.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!