Gülsen De Bir Ağlasan Da

Muammâdır bu cihanda gülen de var ağlayan da
Keder, hüzün içimizde, neş’e varken öte yanda

Ebeveynim gülüyordu, ağlıyarak gelirken ben
Evlatlarım hıçkıracak bu dünyadan giderken ben

Kader budur, gelen gider, doğan ölür geç ya erken
Teker teker göçeceğiz son nefeste Hudâ derken

Mefaki der hiç değişmez gülsen de bir ağlasan da
Birkaç sene kiracıyken ya sarayda ya da handa