Gülsanem Şiiri - Bünyamin Göksu

Geceler şair olurda yıldızlar şiir olmaz mı hiç
Uğruna yaşamayı göze almadıktan sonra ölmekte neyin nesi
Oysa aşk nisan yağmurlarında ıslanmış bir inci tanesi
Rabbinin ihsanda bulunduğu insanlık nişanesi
Sahi nedir aşk gülsanem, babilde bir asma bahçesi mi?
Yoksa bagdasada bir aşıklar çeşmesi mi?
Hangisi olursa olsun yeter ki içinde bir dem sen olsun
Senin olmadığın yerde bırakta güller solsun
Şimdi düşünüyorumda gülsanem, bendeki seni
Tanısan sende çok seversin kendisini
Gözlerine baktığım zaman gülsanem,
Sanki sonu gelen bir sonsuzluğun kıyısındayım
Lakin bir kere dönüp baksan sen de gözlerime
İşte o zaman bil ki fuzulunin bir beyitindeyim
Ah bir de tebessüm etsen ya bana ey ahver
Bak şimdi şeyh galip’in elinde hame-i edebim
Özün sözü, ben sultan ahmedim sen Ayasofya gülsanem
Aynı bahçede olsa da taş duvarlarımız
Ayrı insanların dünyasıyız biz gülsanem.