Gülşah Ökçü, Bingöl'ün Kiğı ilçesine bağlı Billice (Bilece) köyünde doğmuş bir şair ve yazardır. Gençliğinin ilk yıllarını köyde geçirmiş, ardından ailesiyle birlikte güvenlik ve ekonomik nedenlerle batıya göç etmiştir.
Çalışırken, bir yandanda içinde ukte olarak kalan eğitiminine yirmi iki yaşından sonra dışarıdan okuyarak başladı. Hem işe gitmek hem de aynı zamanda okumak oldukça zor ve çok yorucu bir durum olsada pes etmedi. Yılmadan, bıkmadan, önüne çıkan her basamağı birer birer aşarak, sırasıyla;
Ortaokul,
Lise
Li ...
Şu dünyanın sırrına
Ermedi benim aklım
Dün bugün hem yarına
Ermedi benim aklım
Her gün doğan şu güneşe
Şafak vakti her yer karanlık
Kimi uyur kimi uyanık
Kapı çalındı bir aralık
Baktım barış içeri girdi
Güz misali solmuş yüzü
Yanıyor kentin ışıkları
Bu İstanbul’un ışıkları
Gösterişli çok da şıklar
Yüz bin belki de milyonlarca
Parlıyor göğün yıldızları
Dörtnala hızlı hızlı koştum
Yine sana yetişemedim
Dikenli yol dağlar aştım
Yine sana yetişemedim
Kuşların kanadında gizlendim
Kaç kere doldun eksildin
Kaç kere yıkılıp dizildin
Kaç kere tarihe yazıldın
Akıl ermez işine dünya
Kurtulduğun günden beridir
Konuşmayan dilime
Söz olmaya gelmişsin
Perişan şu halime
Tuz olmaya gelmişsin
Gönlüm bahardan yana
Kalmış dört duvar arasında
Oyuncak görür rüyasında
Okul ile ev arasında
Büyüyorlar kent çocukları
Rüzgarın sesini duymamış
Derdim söyliyem dedim dağlara
Yamaçlarından savurdu beni
Dur diyemedim geçen yıllara
Kükremiş rüzgar aşırdı beni
Başım ağrıdı hekime gittim
Görünen bu mısır tarlası
Başaklar içine gizlenmiş
Sarı yaprak içinde kalmış
Orada bekler her bir tanesi
Birer birer yere serilir
Umut güneştir bulutlara aldırmaz
Yeniden doğar dünyayı aydınlatır
Umutsuzluk can yakan kor bir ateştir
İçten içe yakar sönmez gece gündüz
Güneşe doğru bir köprü kurulmalı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!