Gülşah Çulha Şiirleri - Şair Gülşah Çulha

Hayat, bana gökyüzünden bakıyor
Kocaman elleri var
Gözlerim de, kanatlarım da çocukluğumda...
Gençliğim yere düşmüş kör bakıyor
Yerde kuş ölüleri! ..
Hayatta bir ayrıntıyım bir gün, ben

Kâinatın en açık şifresi:
Yalan; gerçekliğin aynada yansıması.
Amaç; araç olmuş yaşamla insan arasında.
Karmaşa, başlıyor şafakla.
Geceyi unutturuyor güneş.
Sırayı ölüm oyunu alıyor.

Bugüne penceremi açtım
Umudumla, acılarımla, tüm varlığımla...
Yaşam girdi içeri
Tüm görkemi, tüm gücü ve tüm güveniyle
Attı beni dışarı.
Dışarıda emek dolu umutlu gülüşler var...

Alacakaranlıkta, aydınlığı tabiat büyüsünün
Yükseliyor, tüm bakirliği ve şehvetiyle
Evrenin kucağında;
Sancılı yüreklere teselli! ..
Koyu grilerde çırpınan serçe misali umut;
Baykuşun ötüşlerinde can çekişse de...

Ben, sen olmuştum
Beni benden aldın, gittin...
Sen, ben olsaydın
Seni bende bulurdun
Ama, yittin...
Sen yoksan, ben nerede?

Deniz:
'Ey rüzgâr! Savur! ..
Ey yürek! Savrul! ..
Rüzgârın oğlu!
Oynaş, koş ve öp tenimi!
Tüllerle uçuşsun güvercinler tenimden

Doğumu, filizlerimi
Yeşerten tohumlarımın
Toprağa ekildiğim andır.
Gözüm ilk açılışında
Güneşi gördü
Bir de giydirildiğim kanları