Yalnızlığın ve çaresizliğin ağır kokusu sinmiş geceye,
Ağlarım…
Seni sevmenin vebali binmiş omuzlarıma,
Yüreğim kaldırır mı bilmem…
Dayanır mı gözler her bakışında kahrolmaya…
Bilmem..
Bu gece kalem düşmez elimden,
Ben yazarım bağlamalar seni söyler...
En damardan şarkıları dinledim,
Durmadı,ne gözümün yaşı,
Ne sigaramın dumanı...
Sensizliğin harbinden arda kalan tek şey,
Paramparça bir yürek.
Bana bıraktığın,
Yıkılmış,harap olmuş sahte umutlarla bezenmiş bir hayat...
Her gün özlemle seni bekleyen,
Kırık bir kalp ve bendeki sen...
Yorgun bir yalnızlık sardı,
Hayata tutunmaya çalışan umutlarımı.
Artık her şey fısıltılı seslere dönüştü,
Ellerimden kayıp giden hayaller sukut…
Yasaklar acımasız,
Gözlerin neden hep bu denli yağmurlu,
Bakışların uzak benden,
Dokunuşun yabancı…
Sözlerin mi seni bu kadar anlamlı kılan,
Yoksa senmisin bütün sözleri gölgede bırakan…
Ne iki satır mısra anlatabildi gözlerini,
Ne de isyan dolu sözler,
Ne ben anlatabildim sevdamı,
Ne de sen sevebildin beni,anlayabildin aşkımı,
Silmeye bile kıyamadığım iki damla yaş oldun gözlerimde,
Öylece akıp gittin...
Saat gece yarısını çoktan geçti,
Gözyaşlarım vurdu yine yokluğuna çaresiz…
Düşünceler hep sende bitti yine,
Darmadağınık bir hayatın kollarında…
Yine hep sende kayboldu,
Bana seni anlat dediler,
Yapamadım, anlatamadım…
Kelimeler yasaklandı sanki seni anlatmaya,
Ya da sen hep yasaktın bana,
Uzaktın…
Biliyordum,senin de bir gün yalanlarınla kaybolup gideceğini
Biliyordum biliyordum sebebi bendim,
Hak ettiğin gibi sevemedim seni,
Yalandan sevemedim seni,
Seni senin gibi sevemedim biliyorum...
Tamamen uzaklaştın artık,
Sisli yollar gibisin…
Görmek bile imkansızlaştı,
Gizli bir tuzak gibisin…
Hapsetmişsin kendini kendine,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!