Gülşah Şiiri - Macit Kuruçay

Anlatsam derdimi ne olacak ki dedi
bırak içimde kalsın
ilişme dedi
yorgun bir o kadar tedirgin
ama su gibi güzel bir kadın

haklı mıydı haksız mıydı

anlatsa ne olacaktı ki

dudakları farzımuhal güzel
gidip peşinden öpecek miydin
yok
anlatsa ne olacaktı ki
farzımuhal tac mahal saçları
ipek sarayı kadar güzel
gidip peşinden
koklayıp okşayacak tarayacak mıydın
yok
anlatsa ne olacaktı ki
açsa yarasını gösterse
var mıydı basacak şekerin
var mıydı basacak kaya tuzun
yok

bu zihniyette bir insan
yaşasa ne olacaktı ki
yaşamasa ne

mevlânâ hazretleri
insan insanın zehrini alır
dememiş mi yelloz
dememiş
zâti sen de hiç duymamışsın

sen henüz bizi hiçbir yere koymamışsın
pek bir eğreti kalmış
gözlerinde yüreğinde yerim
ama ben de bir insanım
aklım var
sonra bedenimde âdem'den kalma saf derim
kuş kemiği ayaklarım var
taşa sorsan taş konuşmaz
belki de konuşur da sen duymazsın
ama ben duyarım
yeter ki bana bir ses ver
kurşun dök kulağıma
anlat neyin varsa bir bir
yeni ölmüş gibi dinlerim
ar edip taş olup çatlamazsam
ben de konuşurum belki
benim de çatalsız bir insan dilim var
hele hele yazı yazmak için ellerim

tam olarak derdin ne kadın
hâlâ dönmedi mi yoksa
bırakıp kaçan hayırsızın
çocuklar mı hasta
sen mi hastasın
dert maddî mi mânevî mi
aşktan ekmekten kesildiğine göre
derdin eşiğine böyle düştüğüne göre
ciddi ciddi bir şeyin var
gerçi seni de anlıyorum ben kimim
söylesen ne olacak söylemesen ne

sen her şeye
sigorta ya da garanti gözüyle mi bakarsın hep
merak ediyorum
ve sen hep böyle miydin
daha net olalım istersen
gözlerinden ziyâde
genlerin ellerin mi lidyalı senin

dürüst ol
hani zerre bir işte en küçük menfaati yoksa
yaralı parmağa işemeyenlerden misin
ben mi seni yanlış tanıdım
yoksa sen mi beni
oysa biliyorum sen şiir seversin
okursun da
ama ama
şiiri seven kuşkusuz insanı da severdi