Gülpınar Şiiri - Döndü Şinel

derbeder ruhumu sende bıraktım
bedenim gurbette gezer Gülpınar
bir sevda ateşi yanar özümde
kalemim hasretin yazar Gülpınar

nen güzel değil ki,dağ mı,ovan mı?
kekik nergis kokan temiz havan mı
Ab-ı Hayat suyu'n derde derman mı?
tadı dilden dile gezer Gülpınar

kızlar kına yakar yayla göçünde
menekşe kokuşur sırma saçında
duman görünende Yavşan ucunda
hava'n birden bire bozar Gülpınar

kader sundu,ayrılığın bade-sin
yiğit olan şerbet diye içmesin!
bari dostlar senden bir gül yollasın
koklamazsam yaram azar Gülpınar

Dört Kitap ne diyor:İnsan iyisi-n
öksüze düşküne açar kapısın
artsın muhabbetin can canı sevsin
sana uğramasın nazar Gülpınar

sanmasın vurgunum namert yoluna
adı İrem olsa girmem bağına
hak yolunda kılıç girmez kınına
tarih bunu böyle yazar Gülpınar

sahipsiz gülşeni kırağı çalar
acısı yürekte odunsuz pişer
şu yalan Dünya da konuktur beşer
göçenler Döndü'yü üzer Gülpınar

KÖYÜMÜN İSMİ