Gülperiii Şiiri - Ümit Fatma Uçar

Aşacaktı hayat engelini
Gönlü uçuk kalbi demir peri
Anası durmaz öğütürdü
Hüzünleri kederleri
Anlının ortasında
bağıran hayat çizgileri
anasına bakarken
içi geçiyordu
Değişmeyecek
ona benzeyecekti ömrü
Bıraktı kendini fırtınanın
deli rüzgarlarına
umudu geçirecekti
kaderin boynuna
Savruldu yorgun
düştü bedeni
Yıkıldı bir vadide
yeşillikler içine
çok özlemişti yeşili
çimenin kokusunu
Çekti içine derin derin
Uzanıp okşamak istedi
boynu kırık çiçeğini
kısaldı incecik elleri
Yetişemedi
Baktı baktı
okşayan gözlere
Gülleri soldu
Döndü ışıltısında, peri gibi
Başı döndü yığıldı
Elleri uzandı çiçeğe
Bir tebesüm kaldı
feri sönen gözlerinde
Üzerine bir güneş doğdu,
kendi renginde