Gülperi Şiiri - Dinmez Er

ah gülperi, beni kor demirlerle dağlayan sevgili
' gel gör beni aşk neyledi...'
sevgin açıyordu çiçek çiçek, kokularla
ışıktı ruhumun karanlıklarını aydınlatan
ben, ben de kayıplara karışmış iken
seni, sende buldum gülperim, sen,
son baharımda açan nadide bir çiçeksin
ben ateşinle yanarken, senin yüreğin üşümesin
gök gürlemesin, ayrılıklar yağmasın göklerden
gülperim, beni yalnızlığıma geri gönderme
gel bir aşk masalının kahramanları olalım
büyü bozulmasın, ayrı gayrı kalmayalım
hani, sen benim solmayan aşk çiçeğimdin
söyle, niye bu eza, bu cefa ettiğin bana
başını eğmemiş adam önünde diz mi çöksün?
reddi - aşk etmekle seven seni unutur mu sandın?
asla (!) ... başa gelecek ne varsa çekerim adına
...
gülperim, kalbi çelik yelekli sevgilim...
beni yolların tozuna bulayıp aşk seyyahı etme
çok geç olmadan, güneş acılarla son kez batmadan
vardığın elleri ardına koyarak dön seni bekleyene
kolay mı (?) severken ayrılmak, ayrılığa katlanmak
duydum ki, bir isteğin varmış benden... beni,
gözü görmesin, gönlü katlansın demişsin, öyle mi?
sana bir çift sözüm var kalbi soğumuş sevgilim
duy sesimi;
ah be gülperim, tatlım kıymatlım
kraliçe arım, binbir çiçekten balım
kor ateşlerle yürek yakan sevgilim
' gel gör beni bu aşk neyledi.'
bu aşkın beni nasıl deleyledi (!) ...

Dinmez ER / Çeşme / 2010.01.28