Gülperi Şiiri - İsmet Güher

Yörük kızı develeri ardına
Katarlamış Toroslara gidiyor
Burcu burcu kekik kokan yurduna
Cennet gibi bir diyara gidiyor.

Sürüsü peşinde, kirmen elinde,
Karac’oğlan türküleri dilinde.
Gülek Yaylası’nda, Kandil Belinde
Çıkınını sere sere gidiyor.

Yüce dağlar yörüklerin otağı,
Geyiklerin yurdu: Karanfil Dağı.
Bürücek’ten Pozantı’ya aşağı
Çamardı’nı göre göre gidiyor.

Bir yanda koyunlar, kuzular meler,
Bir yanda çan sallar puhur develer.
Baş kaldırmış göğsündeki memeler
Fistanını gere gere gidiyor.

Keklik öter kayaların döşünde,
Avcı gezer alageyik peşinde.
Her menzilde, her pınarın başında
Mola verip dura dura gidiyor

Yörük kızı kurban olam saçına,
Al beni de katılayım göçüne.
Kamalağın, kar’ardıcın içine
Çadırını kura kura gidiyor.

Allar giymiş, kınalanmış elleri,
Gümüş kemer sarmış ince belleri.
Menekşeyi, sümbülleri, gülleri
Çiğdemleri yara yara gidiyor.

Garbi yeli karlarını eride,
Demirkazık Kırı kaldı geride.
Aladağlar Erciyeş’ten beride
Yahyalı’ya vara vara gidiyor.

Dedim: “Adın nedir”. Dedi: “Gülperi”
Dedim: ” Bilir misin sen bu yerleri? ”
Dedi: ”Aptal olma bre Güheri”
“Benim göçüm taaa... Tekir’e gidiyor.”

Adana-2003